Idea żywienia zbiorowego

W epoce niewolnictwa, feudalizmu czy też kapitalizmu nie było warunków dla rozwoju idei żywienia zbiorowego.
Przy nie równym podziale dóbr społecznych każdy odżywiał się osobno, wedle swoich możliwości, tzn.
klasy posiadające – wyzyskiwaczy, odżywiały się obficie, klasy zaś wyzyskiwane ciągle nie dożywiały się.
Poza Związkiem Radzieckim żywienie zbiorowe realizowane było przed II wojną światową jedynie w szpitalach, internatach, domach dziecka, wojsku.
Idea żywienia zbiorowego mogła być jednak zrealizowana w pełni dopiero w ustroju socjalistycznym, którego głównym zadaniem jest zaspokojenie potrzeb i podniesienie stopy życiowej mas pracujących.
Żywienie zbiorowe naj szerszych mas społeczeństwa zostało zapoczątkowane i rozwinięte najpierw w Związku Radzieckim, a dopiero znacznie później w krajach demokracji ludowej, które obecnie i w tej dziedzinie czerpią doświadczenia ze wzorów ustalonych w ZSRR i przystosowują je do warunków miejscowych.
W końcu pierwszej pięciolatki z żywieni~ zbiorowego korzystało w ZSRR już około, 70 % robotników.
Równocześnie Partia, i rząd poświęcały wiele uwagi jakości pożywienia w zakładach żywienia zbiorowego i panującym tam warunkom sanitarnym.
Najważniejsze są tu uchwały WKP(b) z dnia 19.
VIII.
1931.
,,0 sposobach polepszenia żywienia społecznego i z dnia 22.
XII.
1933.
,,0 sanitarnych przepisach w przedsiębiorstwach wyżywienlowych.
W myśl uchwały z roku 1931 zalecono w centrach przemysłowych wyłączyć żywienie zbiorowe z organizacji systemu spółdzielczego, a kierownictwo zakładów żywienia zbiorowego w tych ośrodkach przejął Sojuznarpit (Związkowe Żywienie Ludowe) podległy Ludowemu Komisariatowi Zaopatrzenia.
Wprowadzono odpowiedzialność za naruszenie przepisów sanitarnych, zalecono urozmaicenie jadłospisów, ustanowiono premie dla wzorowych pracowników.
Duży nacisk położono na wykształcenie fachowe pracowników żywienia zbiorowego, organizowano kursy dla kucharzy, kelnerów, kierowników stołówek.
Uchwała z roku 1933 zalecała jak naj ściślejsze przestrzeganie przepisów sanitarno-higienicznych w zakładach wyżywieniowych i przemysłu żywnościowego.
Rozwinięto wśród pracowników propagandę zasad higieny za pomocą wykładów, pokazów.
Dzięki wprowadzeniu w życie tych uchwał i zarządzeń, dzięki wydatnej racy tysięcy pracowników placówek żywienia zbiorowego zakłady te zaczęły rozwijać się niesłychanie szybko oraz poprawiła się wydatnie, jakość produkcji.
Od 15 grudnia 1950 w zakładach żywienia zbiorowego obowiązuje tymczasowa receptura, opracowana przez Ministerstwo Handlu Wewnętrznego
[podobne: , , ]
[przypisy: endometrium o cechach proliferacji, allegro pizza, powiekszanie ust wroclaw ]