OPADNIĘCIE ŻOŁĄDKA (GASTROPTOSIS)

Należy też pamiętać, że wrzodowi żołądka towarzyszy często nieżyt żołądka, a po zabiegu kwaśność z zasady jest obniżona.
Wreszcie chorobie wrzodowej towarzyszą nierzadko zaburzenia w czynności innych odcinków przewodu pokarmowego.
Z tych względów me należy przeciwstawiać leczenia chirurgicznego leczeniu terapeutycznemu – zachowawczemu.
Leczenie chirurgiczne stanowi jedynie cenne uzupełnienie leczenia zasadniczego, jakim jest postępowanie dietetyczne i zachowawcze.
OPADNIĘCIE ŻOŁĄDKA (GASTROPTOSIS) Obrazy kliniczne opadnięcia żołądka spostrzegał już Van Svieten, Morgagni i MeckeL.
Zwłaszcza Morgagni na podstawie obrazów sekcyjnych opisał w 1761 r.
szereg przypadków, gdzie żołądek i okrężnica były położone nienormalnie nisko.
Znany psychiatra Esquirol twierdził, że opadnięcie okrężnicy występuje często u osób cierpiących na melancholię.
Sprawa opadnięcia trzewi znalazła odpowiednią ocenę w pracach Glenarda.
Opadnięcie żołądka jest zwykle tylko częścią obrazu klinicznego znanego pod nazwą opadnięcia trzewi, kiedy równocześnie dochodzi do opadnięcia jelit, nerek, wątroby.
Opadnięcie polega nie tylko na prostym wydłużeniu żołądka, w klinice pod obrazem tym, kryje się równocześnie niedowład mięśniówki i zwiotczenie żołądka.
Prawie zawsze chodzi w tych przypadkach o chorych z zaburzeniami w układzie wegetatywnym.
Osób tych nie można leczyć tylko na żołądek, wymagają one często psychoterapii.
Chorzy odczuwają ucisk i bóle w nadbrzuszu po spożyciu pokarmów, często miewają odbijania, nudności, zawroty głowy, cierpią na migrenę i dolegliwości sercowe, zwykle szybko chudną, co stwarza błędne koło.
Hipotoniczny żołądek ma upośledzoną czynność ruchową, pokarmy długo zalegają w nim, a każde nadmierne przeładowanie pokarmem jest odczuwane w sposób bolesny.
Pokarmy powinny być pożywne, o małej objętości, a dużej wartości kalorycznej (potrawy mączne i tłuszcze, jeżeli nie ma cierpienia wątroby), liczbę posiłków należy powiększyć.
Na jedną porcję nie należy podawać więcej niż 250-300 g.
Płyny należy ograniczyć, gdyż w stosunku do swego ciężaru i objętości mają one małą wartość kaloryczną.
Zabraniamy zwłaszcza picia podczas głównych posiłków.
Po jedzeniu dozwolony jest kieliszek czerwonego wina lub nieco czarnej kawy, które mogą pobudzić leniwą perystaltykę.
Należy unikać dużych ilości mleka, wodnistych zup, nie wolno pić piwa, napojów gazowanych.
Podajemy mięso, masło, puree z ziemniaków i jarzyn, nieco mleka, śmietanki, gęste kompoty, biały ser, kasze z konfiturami, ryż, miód, dżemy owocowe, kisiele, galaretki na żelatynie
[hasła pokrewne: , , ]
[podobne: ułożenia rtg, centrum urazowe sosnowiec, neurolog dziecięcy radom ]