Przy siedzącym trybie życia

Przy siedzącym trybie życia, bez pracy mięśni i przy równoczesnym odżywianiu się węglowodanami zapasy glikogenu nie wzrastają, natomiast w ustroju gromadzi się tłuszcz.
Podczas wysiłku fizycznego zapasy węglowodanów stopniowo ulegają zmniejszeniu, a wreszcie wyczerpaniu.
Przeciętnie zapasy te wynoszą około 350 g, co daje około 1400 kal.
– taka też praca może być wykonana kosztem węglowodanów bez ich uzupełniania.
Z rachunku tego jasno wynika, że bardzo duże wysiłki, jak długodystansowe biegi narciarskie, bieg maratoński, szosowe wyścigi Kolarskie na znacznych dystansach nie mogą być dokonane kosztem posiadanych rezerw węglowodanowych, które muszą być uzupełniane w czasie zawodów na specjalnych punktach odżywczych, Jak podają Farfel i Lifszyc, pewien łyżwiarz radziecki w czasie biegu na 50 km zużył 768 g węglowodanów, a więc znacznie więcej niż wynoszą zapasy węglowodanów organizmu.
Ważnym zagadnieniem jest przyjmowanie węglowodanów przed startem.
Jak wynika z badań uczonych radzieckich, przyjęcie cukru na starcie odsuwa moment wyczerpania zawodnika, ale nie w tym stopniu, co posilanie się w czasie biegu.
Przyjęcie węglowodanów w nieodpowiednim czasie przed startem może nawet przejściowo pogorszyć zdolność zawodnika do wysiłku.
Zjawisko to spostrzegali Farfel i Lifszyc po podaniu 100 g cukru na 1/2-11/2 godz.
przed zawodami.
W tym przypadku w okresie maksymalnego zapotrzebowania ha glukozę ustrój zawodnika był właśnie zajęty odkładaniem w wątrobie i mięśniach spożytego cukru w postaci glikogenu.
W okresie tym przy uruchomieniu mechanizmu glikopektycznego poziom cukru we krwi opada, co musi się odbić na wydolności zawodnika.
Organizm musi się wówczas niejako przestawić na uruchomienie czynności glikogenolitycznej, co wymaga jednak pewnego czasu.
Widzimy, więc że nie wolno rozpoczynać cięższego wysiłku fizycznego w szczytowym punkcie odkładania węglowodanów przez nasz organizm.
Odpowiedni dowóz węglowodanów należy zapewnić przez spożywanie produktów zbożowych (chleb, kasze), ziemniaków, jarzyn, owoców, miodu, konfitur i cukru.
Umiarkowane porcje cukru przez wpływ na pracę systemu nerwowego zwiększają tolerancję na zmęczenie.
Cukru nie należy nadużywać (nie więcej niż 150-200 g), lepiej jest zacząć od dawek niewielkich (30-50 g) i stopniowo ilość tę powiększać.
Zbyt duża ilość cukru buraczanego może spowodować rozmaite dolegliwości przewodu pokarmowego.
Sportowcy powinni unikać nadmiernej ilości płynów.
Duże ilości płynów obciążają żołądek i układ krążenia.
Pewne ograniczenie płynów zaleca się przed zawodami, które wymagają od sportowca dużej wytrzymałości
[więcej w: , , ]
[więcej w: przychodnia mswia warszawa, nfz bydgoszcz ekuz, zupa z soczewicy kalorie ]