Przyczyna tych niepowodzeń tkwi głównie w słabym powiązaniu metod postępowania chirurgicznego i następowego leczenia dietetycznego

Przyczyna tych niepowodzeń tkwi głównie w słabym powiązaniu metod postępowania chirurgicznego i następowego leczenia dietetycznego.
Operacja usuwa owrzodzenie, znaczną część okolicy, gdzie powstają owrzodzenia, zmniejsza kwaśność, ale nie usuwa istniejącego podłoża, a warunki dla trawienia i przeróbki, mechanicznej pokarmu po zabiegu ulegają pogorszeniu.
Ostatnie lata wyjaśniły dwa typy zaburzeń występujących po częściowym wycięciu żołądka.
Zespół pierwszy występuje zwykle w 2-3 tygodnie po zabiegu.
Dolegliwości zjawiają się wkrótce po jedzeniu występuje uczucie pełności, gorąca, bicie serca, osłabienie.
Objawy te zależą prawdopodobnie od rozciągania jelit przez pokarm.
W niektórych przypadkach może wchodzić w grę uczulenie, zwłaszcza przy niedostatecznym trawieniu pokarmów.
Zespół drugi występuje zwykle w 2-3 miesiące po zabiegu i zjawia się późno po jedzeniu (kilka godzin).
Zespół ten uzależniamy od niedocukrzenia krwi, szybkie opróżniacie się kikuta żołądka powoduje przeładowanie jelit węglowodanami, ich szybkie wchłanianie się.
Początkowo następuje wzrost poziomu cukru we krwi, a następnie zjawia się wskutek pobudzenia trzustki hipoglikemia.
Pewne znaczenie w powstawaniu zaburzeń glikoregulacji może też mieć ewentualne uszkodzenie w czasie zabiegu gałązek nerwu X (prawy n.
vagus daje gałązki wydzielnicze do trzustki).
Zaburzenia glikoregujacji rozwijają się stopniowo, dlatego zespół ten zjawia się w 2-3 miesiące po zabiegu.
W leczeniu zespołu pierwszego podajemy małe i częste posiłki, by nie spowodować przeładowania jelit.
W leczeniu zespołu późnego działa leczniczo ograniczenie węglowodanów (zwłaszcza łatwo przyswajalnych), dieta opiera się w tych przypadkach na tłuszczach i białku.
W zespole późnym podajemy np.
około 160 g tłuszczu, 120 g białka, 250 g węglowodanów, płyny ograniczamy w stopniu umiarkowanym.
Duże znaczenie dla występowania zespołów pooperacyjnych ma wielkość połączenia pomiędzy żołądkiem i jelitem.
Przy szerokim połączeniu (np.
przy sposobie Reicher-Poyla) skłonność do występowania zwłaszcza zespołu niedocukrzenia krwi jest większa.
Z innych zaburzeń występujących po zabiegu należy wymienić jeszcze tzw.
anastomositis.
Są to zmiany późne w okolicy zespolenia, które mogą powodować nawet upośledzenie drożności połączenia.
Wystąpienie anastomositis uzależniamy od działania soku jelitowego na okolicę zespolenia.
Jak już było podkreślone, operacja nie chroni od konieczności stosowania diety.
Pewne przepisy dietetyczne są konieczne, jeżeli chcemy uniknąć wystąpienia nawrotów choroby, zespołów pooperacyjnych
[przypisy: , , ]
[podobne: pedodonta warszawa, ekuz bydgoszcz, obrażenia po wypadku samochodowym ]