Według Bincera nie docenia się u nas znaczenia śniadania

Według Bincera nie docenia się u nas znaczenia śniadania, które zwykle składa się z herbaty lub kawy i pieczywa, ponadto posiłek ten spożywany jest często w ogromnym pośpiechu.
Tymczasem śniadanie powinno dostarczyć energii do pracy aż do czasu posiłku obiadowego.
Posiłek poranny powinien składać się z dania gorącego, np.
kaszy na mleku, jaj, sera, masła, miodu, herbaty lub kawy (ewentualnie z mlekiem).
Głównym składnikiem powinny być węglowodany uzupełniające zapasy energii.
Obiad spożyty po zakończeniu pracy powinien dostarczać głównej ilości białek i tłuszczów, należy również zestawiać pokarmy różnie przyrządzane, co, dostarcza nie tylko różnych wrażeń smakowych, ale zapewnia różnorodność składników pokarmowych.
Kolacja powinna zapewniać resztę pokrycia kalorycznego.
Powinna ona być lekko strawna.
Unika się tu podawania większej ilości potraw tłustych, smażonych, pieczonych – nie należy podawać dań wzdymających (np.
jarzyn strączkowych).
Według Bincera rozkład pokrycia kalorycznego powinien wynosić na śniadanie 40 %, obiad 40 %, kolację 20 %.
W zakładach żywienia zbiorowego największy nacisk należy położyć na właściwe ułożenie jadłospisów obiadowych.
Obiad spożywany jest u nas przeważnie między godzinami 15-18 i stanowi podstawowy posiłek człowieka pracy.
Jak słusznie podkreśla Nowakowski, żywienie w stołówkach pracowniczych ma wielkie znaczenie dla zdrowotności ludności pracującej.
5.
WITAMINIZACJA POŻYWIENIA Do zagadnienia witaminizacji pożywienia powinniśmy podchodzić nie tylko z punktu widzenia walki z jawnie klinicznie wyrażonymi hipowitaminozami, ale i z punktu zabezpieczenia ludności witamin- w ilości pokrywającej całkowite zapotrzebowanie dobowe.
Nie ulega dziś wątpliwości, że witaminy nie tylko bronią nasz ustrój przed rozwojem hipowitaminoz, ale również potęgują życiowe właściwości organizmu, tworzą bardziej sprzyjające warunki regulacji stosunku organizmu do otoczenia zewnętrznego, normalizują bieg reakcji przemiany materii i podnoszą właściwości immunobiologiczne (Bukin).
Witaminizacja pokarmu jest szeroko stosowana w Związku Radzieckim, gdzie nauka o witaminach rozwijała się w ścisłym powiązaniu z potrzebami praktyki.
Zgodnie z uchwałą Narodowego Komisariatu Handlu z dnia 22.
XII.
1944 wprowadzono obowiązkową witaminizację pokarmu w przedsiębiorstwach żywienia zbiorowego.
Odnośne przepisy zostały wówczas ustalone przez pracowników Instytutu Handlu i Żywienia Zbiorowego Pomerancowa, Szapiro, Jachnina pod kierownictwem Jefremowa.
Witaminizacja pokarmu jest wskazana szczególnie w zakładach dla dzieci i młodzieży, jak w żłobkach, domach dziecka, internatach, szkołach rzemieślniczych i przyfabrycznych, gdzie żywienie zbiorowe jest jedyną formą odżywiania i musi zabezpieczyć całą rację dobową witamin
[więcej w: , , ]
[hasła pokrewne: endometrioza po cc, pojemnik na odpady medyczne, klinika ginekologiczna kraków ]